Η σιωπή των κωφών

Τόσα χρόνια στο θέατρο «τα είδα όλα». Το ελληνικό θέατρο μια γειτονιά όπου τα νέα ακούγονται αμέσως και εκκωφαντικά.

Στο τάδε θέατρο σπουδαία παράσταση, ο δείνα ηθοποιός συγκλονιστικός στην ερμηνεία του.

Είδα παραστάσεις συγγραφέων που μου άνοιξαν διάπλατα παράθυρα της ζωής μου, σκηνοθέτες που φώτισαν τους συγγραφείς με σπάνιο τρόπο, πρώην συναδέλφους μου ηθοποιούς που με έκαναν να αισθάνομαι υπερήφανη που έκανα την ίδια δουλειά με αυτούς.

Το υπουργείο Πολιτισμού χορηγός σε πολλά από αυτά τα γεγονότα, αρωγός και αυτό στην προσπάθεια της γειτονιάς του θεάτρου.

Τόσα χρόνια στο θέατρο άκουσα και έτρεξα στην παραμικρή πειραματική παράσταση, στην τελευταία τρύπα της Αθήνας, πρώην κουλουρτζήδικο, πρώην λιοτριβείο, πρώην τορναδόρικο. «Τα είδα όλα».

Είδα πώς ο εμπνευσμένος σκηνοθέτης άλλαξε τον αδόξαστο στην αρχαία τραγωδία, πώς εκδικήθηκε τον Τσέχωφ, πώς έγραψε, σκηνοθέτησε και έπαιξε το ολοδικής του έμπνευσης έργο, για να διηγηθεί το προσωπικό του αδιέξοδο, πώς άφησε απλήρωτους συνεργάτες και ηθοποιούς για να πραγματοποιήσει το όραμα του, πώς σνομπάρισε οτιδήποτε αναγνωρισμένο στο θέατρο μέχρι τη στιγμή που αυτός «έσπασε τη σιωπή του».

Έτσι μας ανήγγειλε την καινούργια του δουλειά πρώην συνάδελφος, «θα σπάσω τη σιωπή μου» μας είπε και εμείς τρέξαμε και τον ακούσαμε.

Το υπουργείο Πολιτισμού αρωγός και σε αυτήν την προσπάθεια. Και σωστά. Το υπουργείο βοηθά να ξεφυτρώσει ανάμεσα στα ξερά το «καλό», το «σπουδαίο». Και ξεφυτρώνει. Και ακούγεται στη γειτονιά του θεάτρου και τρέχουν όλοι, να «τα δουν όλα».

Τόσα χρόνια, δεν άκουσα ούτε μία λέξη για ένα θέατρο σε μια γωνίτσα αυτής της γειτονιάς. Κάποτε, πριν από χρόνια, είχαμε δει ανθρώπους να μπαινοβγαίνουν αλλά δεν ακούσουμε ποτέ τίποτα. Πριν από λίγο καιρό, πρόσεξα την αραχνιασμένη του μαρκίζα: «Θέατρο Κωφών Ελλάδας». Έμαθα. Σπουδαίες παραστάσεις, ακριβές στιγμές ηθοποιών, στη σιωπή της νοηματικής τους γλώσσας, με ηθοποιούς ομιλούντες πίσω από τη σκηνή να μεταφράζουν το αίσθημά τους στη δική μας γλώσσα, την ομιλούμενη. (Πρώτος και καλύτερος τα τελευταία χρόνια πίσω από τα φώτα της σκηνής ο Σπύρος Παπαδόπουλος.) Όμως η σιωπή των κωφών δεν έσπασε ποτέ (όπως του σημαντικού επιχορηγούμενου καλλιτέχνη) και δεν ακούστηκε τίποτα.

Από τότε που έφυγε η Μελίνα, το υπουργείο Πολιτισμού κώφευσε στην εκκωφαντική σιωπή του «Θεάτρου Κωφών Ελλάδας» και εκείνο έπαψε να «νοηματίζει» την πολύβουη ζωής μας. Επισκεφθήκαμε τον Ευάγγελο Βενιζέλο και αμέσως συμπεριέλαβε το «Θέατρο Κωφών» στα μόνιμα επιχορηγούμενα θέατρα του υπουργείου Πολιτισμού.

Χρέος όλων μας, πια, είναι να ακούσουμε την κραυγή στο δικό τους μήκος κύματος, να την αναπαραγάγουμε και η πρεμιέρα του φετινού τους έργου να είναι το γεγονός Πολιτισμού της χρονιάς.

Ελένη Κούρκουλα, Ηθοποιός

Όλες οι Ειδήσεις και τα Τελευταία Νέα για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση στο specialeducation.gr

   Μπες στην ομάδα μας στο Viber!

Μοιράσου το άρθρο:
         

Αν η εικόνα υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για να την αντικαταστήσουμε. – If the images are subjected to copyright contact us in order to replase them.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.